They call it puppy love
Það er kærustupar í bekknum mínum. Voða falleg bæði tvö. Og þegar ég horfi á þau langar mig mest að verða aftur orðin sextán. Í gær var ritunarverkefni. Mér var litið yfir bekkinn og sá að allir sátu hljóðir og skrifuðu. Nema stelpan og strákurinn. Þau sátu hlið við hlið, eins og þeirra er vani, og horfðu djúpt í augu hvors annars. Svipur þeirra var þrunginn alvörugefinni ástríðu og augnaráðið dularfullt eins og ungum elskendum einum er lagið. Ég var greinilega þriðja hjólið þar sem ég stalst til að fylgjast með þeim. Þau voru lang lengst inni í stofunni, enda erfitt að skrifa þegar maður er ástfanginn. *dæææææs*