Á tali hjá Hemma Gunn
Ég fór á bókó áðan (til að ná í framhaldið af Outlander)og hver sat þar inni nema Hemmi Gunn, talandi digurbarkalega í símann. Og það á bókasafni! Og hann leyfði öllum gestum safnsins að heyra að hann var sko kall í krapinu, með mörg járn í eldninum. Greinilega hot gæi sem heillar bókasafnsgesti. Næsta stopp hefur örugglega verið bingókvöld aldraðra handavinnukennara.

Pikkföst
Ég sat límd við bókina Memoirs of a Geisha í síðustu viku. Einstök lýsing á lífi konu í Gion hverfinu á stríðsárunum. Ótrúleg sagnagáfa og sögulega trúverðug. Mæli eindregið með henni.
Og svo virðist sem þessi síðasta ferð mín á bókasafnið hafi verið sérlega góður túr, því frá því ég lokaði Geishu þá hef ég ekki sofið né borðað af spennu yfir Outlander. Sú flokkast sennilega undir "léttar" bókmenntir en ég get bara ekki gert af því að ég fell alltaf fyrir múskla-mönnum sem bjarga konum í nauðum og kyssa þær svo ástríðuþrungnum kossum. Staðreynd málsins er bara sú að mér er alltént jafn vel skemmt yfir sjoppukiljum eins og heimsklassabókmenntum. Og ég hef ekki í hyggju að ráðast gegn þessum menningarlega tvíbyrðingi mínum.